‘เราอาจมีชีวิตอยู่เพียงเพื่อตามหาใครสักคนที่มีคลื่นความถี่ตรงกับเรา’
เรื่องราวน่าประทับใจในหนังสือบาง ๆ เล่มนี้ใช้เรื่องของ 52-hertz whale มาจุดประกายร้อยเรื่องของคนในสังคม ที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว สิ้นหวัง รอใครสักคนที่จะมารัก และปลดปล่อยพวกเขาจากความทุกข์
ปลาวาฬที่มีความถี่คลื่นเสียงที่ 52 เฮิรตซ์ (เทียบกับ 10-40 เฮิรตซ์ ของวาฬปกติในตระกูลวาฬสีน้ำเงิน) เป็นวาฬที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว ส่งเสียงออกไปก็ไม่มีวาฬตัวไหนได้ยิน สำหรับวาฬที่การมองเห็นใต้น้ำเป็นสีขาวดำในระยะที่จำกัด เมื่อไม่ได้ยินเสียงกัน ทั้งฝูงอาจจะไม่เห็นวาฬตัวนั้น แม้ว่าจะว่ายน้ำมาใกล้กัน
มาจิตะ โซโนโกะ เขียนนิยายเรื่องยาวชื่อ ’52 เฮิรตซ์ … คลื่นเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน’ โดยเปรียบตัวละครหลายคนเป็นเหมือน 52 Blue หรือวาฬสีน้ำเงินที่มีความถี่คลื่นเสียงที่ 52 เฮิรตซ์ ตัวละครที่เสียงขอความช่วยเหลือของพวกเขาไปไม่ถึงใคร นอกจากคนที่จะมองลึกเข้าไปจนเห็นความโดดเดี่ยว ความเหงาของพวกเขา
ตัวละครหลัก ๆ คือคิโกะ และอิโตชิ
คิโกะมียายเป็นเกอิชา ที่มีลูกสาวกับผู้อุปการะ หลังเขาเสียชีวิตเมื่อเธออายุ 60 ปี เธอย้ายมาอยู่กับหลานสาวที่เกิดจากพ่อที่มีครอบครัวแล้ว และก็ไม่เคยดูแลเธอที่ชุมชนริมทะเล ทิ้งลูกสาวที่แค้นแม่เพราะทำให้เธอเป็นลูกเมียน้อยไว้ในเมือง
คิโกะอยู่กับยายจนยายตายเมื่อเธออายุ 6 ขวบ แม่รับเธอไปอยู่ด้วยจนได้แต่งงานใหม่กับเจ้าของกิจการรถส่งของ ก่อนจะมีลูกใหม่ คิโกะต้องทำงานบ้างทุกอย่าง ถูกละเลยจากแม่ที่ลงโทษเธอด้วยการตบตีทุกครั้งที่ไม่ได้ดั่งใจ โดยไม่มีใครช่วยเหลือ ทั้งที่สิ่งที่เธอต้องการคือคำพูดดี ๆ จากคนในบ้าน เธอคิดจะย้ายออกเมื่อเรียนจบมัธยมปลายและได้งานแต่พ่อเลี้ยงป่วยหนักและแม่ต้องไปดูแลกิจการ ตลอดสามปี เธอถูกแม่ใช้งานอย่างหนักและถูกพ่อเลี้ยงใช้ไม้เท้าตีตลอดเวลา ฟางเส้นสุดท้ายคือคำพูดของแม่ตอนพ่อเลี้ยงต้องเข้าโรงพยาบาล ‘คนที่ตายควรจะเป็นแก’ เธอเดินอย่างไร้สติไปตามถนน จนได้เจอเพื่อนมัธยมชื่อมิฮารุและคุณอัน เพื่อนร่วมงานในโรงเรียนสอนพิเศษ ทั้งคู่ช่วยปลอบใจและวางแผนอนาคตให้ พาคิโกะออกจากบ้าน
คิโกะแชร์ห้องกับเพื่อนของมิฮารุ ที่แอบได้ยินเธอร้องไห้ทุกคืนและส่งเสียงอัดของวาฬ 52 ให้เธอฟัง ทำให้ใจเธอสงบลงและหางานทำได้
มิฮารุ คุณอัน และคิโกะ ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาจนกระทั่งลูกชายเจ้าของโรงงานที่คิโกะทำงานอยู่มาชอบพอเธอ พาเธอไปเที่ยว ดูแลเธอ จนพวกเขามีความสัมพันธ์กัน แต่คิโกะต้องแลกกับคุณอันที่ไม่ชอบแฟนเธอ และปลีกตัวออกไปจากชีวิตเธอ เธอมารู้ทีหลังว่าคุณอันไม่ไปไหน แต่คอยสืบเรื่องแฟนเธอที่มีคู่หมั้นแล้ว กำลังจะแต่งงาน แต่ยังไม่คิดจะเลิกกับเธอ
แฟนเธอให้เธอออกจากงาน และไม่ให้เธอออกไปพบใคร หลังพ่อของเขารู้เรื่องจากจดหมายนิรนามและบังคับให้เขาเลิกกับเธอ
คุณอัน ที่แปลงเพศเป็นผู้ชาย และแอบรักคิโกะมานาน สิ้นหวังที่ช่วยคิโกะไม่ได้ และเสียใจที่แม่ไม่ยอมรับตัวตนใหม่ฆ่าตัวตาย คิโกะเสียใจที่เป็นต้นเหตุให้คนที่เธอรักคนหนึ่งต้องตาย อีกคนกลายเป็นคนหมกมุ่นเอาชนะจนลงไม้ลงมือกับเธอ จนเธอใช้มีดแทงตัวเอง คิโกะไม่ตายและครอบครัวแฟนยื่นข้อเสนอให้เงินเธอก้อนโตแลกกับการย้ายไปอยู่ที่ไกลๆจากแฟน เธอเลยกลับมาอยู่บ้านยาย ที่เธอได้รู้จักกับอิโตชิ
อิโตชิ เด็กชายผอมกะหร่องอายุ 13 ปีที่ผมเผ้ารุงรัง สวมเสื้อผ้าเหม็นสกปรก ผู้ที่ไม่เคยพูดกับใครตลอดเวลา 2 ปี หลังย้ายกลับมาอยู่กับแม่และตา ที่เรียกเขาว่า มูชิ หรือแมลง
พวกเขาพบกันในวันที่คิโกะเหงา ไร้เพื่อน เธอสงสัยว่าทำไมอิโตชิมีสภาพเช่นนี้ ทั้งที่ตาเป็นคนที่คนอื่นนับหน้าถือตา เธอคอยเรียกอิโตชิกินข้าวกับเธอ ให้สมุดโน้ตไว้เขียนสนทนากัน จนเขาไว้ใจและมาหาเธอเมื่อถูกแม่ทำร้าย คิโกะเริ่มคิดหาวิธีช่วยเด็กให้หลุดจากบ่วงที่เธอเคยเจอมา ในวันที่มิฮารุตามหาเธอจนพบ พวกเขาได้ช่วยกันตามหาคำอธิบายว่าทำไมแม่ปฏิบัติต่ออิโตชิแบบนั้น ทำไมเขาถึงไม่พูด จนไปเจอยายของอิโตชิที่ทำให้เรื่องราวทุกอย่างจบลงอย่างมีความสุข
เป็นหนังสือที่จริงใจมากกับความโหดร้ายของพ่อแม่ต่อลูกที่เกิดมาตอนพวกเขาไม่พร้อม มีทุกอย่างตั้งแต่การด่าทอด้วยความโกรธ ความเกลียด จนถึงขังลูกในห้องน้ำ ให้อดอาหารจนเด็กต้องคุ้ยอาหารในถังขยะกิน หรือเอาบุหรี่จิ้มลิ้นลูกตอนลูกพูดคำแรกว่ายาย ไม่ใช่แม่ แต่ทั้งคิโกะและอิโตชิไม่โทษใคร แต่โทษตัวเองที่ทำให้พ่อแม่รักไม่ได้
ขอชมการเขียนบรรยายความรู้สึกของตัวละครเหล่านี้ได้อย่างละเอียดจนต้องเสียน้ำตา ไม่แปลกใจที่หนังสือได้รางวัล Japan Booksellers’ Award 2021
เป็นหนังสือที่แนะนำให้ทุกคนได้อ่าน ทั้งคนที่กำลังทกข์ (คิดว่าทุกข์ของตัวเองหนักกว่าใคร) และคนที่กำลังสุข (ที่พร้อมยื่นมือช่วยคนอื่น)
ขอให้ทุกคนได้พบคนที่คลื่นความถี่เสียงตรงกัน ขอให้ปีใหม่นี้นำพาความสุขมาให้กับทุกคนค่ะ
บทความอื่น ๆ ที่น่าสนใจ
The Perfect Nazi – นาซีสมบูรณ์แบบ [Book Review]
Power and Progress – อำนาจของเทคโนโลยีต่อมนุษยชาติ [Book Review]
The Call of the Wild – เส้นบาง ๆ ของสัตว์เลี้ยง/สัตว์ป่า [Book Review]
